Langzaam word ik wakker van het geluid van mijn wekker dat steeds luider klinkt. Ik draai mij om en schuif met mijn hand over de grond tot ik mijn telefoon voel. Ik klap mijn hoesje open en stel het alarm met tien minuten uit. Ik draai mij weer terug en kruip tegen mijn man aan. Als mijn wekker opnieuw af gaat blijk ik weer ingedommeld te zijn. Kreunend staan we beide op, want het is tien voor zeven en om 07.00u staat onze vriend voor de deur om een rondje hard te lopen.
De afgelopen weken ben ik weer regelmatig aan het sporten. Ik slaap goed, snack een stuk minder en heb energie voor tien. Ik voel mij heerlijk! En toch ben ik niet consistent in mijn sportactiviteiten.
Al vanaf dat ik mij kan herinneren ben ik sportief actief. Hele dagen in mijn vrije tijd voetballen, zwemmen, schaatsen en vanaf mijn elfde lid van een handbalvereniging. Dit alles stopte toen ik zwanger raakte van mijn dochter in 2008. Ik bewoog wel, maar ik sportte dus helemaal niet meer. Het enige wat ik nog wel deed was eten. Wat ik at was niet per se slecht eten, maar wel veel te veel. De uitdaging die dit met zich meebracht kwam pas aan het licht toen ik stopte met borstvoeding geven. Tijdens mijn zwangerschap en de periode dat ik borstvoeding gaf ging een deel van de calorieën die ik nuttigde naar mijn baby. Toen ik stopte met borstvoeding geven bleef ik nog steeds hetzelfde eten en was ik nog steeds niet gaan sporten waardoor de kilo’s die ik verloren was weer langzaam aan terug kwamen.
Waarom sportte ik zeven maanden na mijn keizersnede nog steeds niet? Ik was gewend om aan teamsport te doen waardoor ik een stok achter de deur had, want als ik niet ging liet ik een heel team stikken. Ik vond niet de tijd om aan teamsport te doen, dus was ik op mijzelf aangewezen en het makkelijkst was om af en toe te gaan rolschaatsen of hardlopen. Omdat ik wel meer consistentie en resultaat wilde ben ik gaan fitnessen in een sportschool.
Zoals jij kunt lezen start mijn worsteling met consistent sporten elf jaar geleden en eigenlijk als ik er naar terugkijk heeft het niks te maken met dat ik het niet leuk vind of niet kan, maar dat ik er geen tijd voor maak. Sporten is ‘me time’ en ik vind het lastig om ‘me time’ te nemen. Er zitten vierentwintig uur in de dag en ik wil zoveel dingen doen, vooral voor anderen waardoor ik mijzelf vergeet. De periodes dat ik mij bewust ben dat ik goed voor mijzelf moet zorgen zijn ook de periodes dat het beter gaat met mijn relatie met sporten.
De periodes waarin ik een goede relatie heb met sporten worden steeds langer, want ik leer steeds beter ‘me time’ te nemen. Hoe ik hier steeds beter in word lees jij in mijn volgende blog ‘In balans blijven’. Uiteraard zal ik ook nog uitvoerig bloggen over sporten en eten.
